سفارش تبلیغ
صبا ویژن
سفارش تبلیغ
صبا ویژن
امام مهدی(عج) در حدیث معروف لوح/ بیان شباهت های امام عصر(عج) به
بسمه تعالی
امام مهدی(عج) در حدیث معروف لوح/ بیان شباهت های امام عصر(عج) به حضرت نوح و ایوب سلام الله علیهما/ صوت: سخنرانی حجت الاسلام رفیعی درباره امام عصر(عج) از زبان امام رضا علیه السلام

 

گروه معارف – رجانیوز: به نام خدای مهربان- یا حجت بن الحسن علیهماالسلام ! که صاحب عصای موسیایی، دم مسیحایی عیسی، عمر نوح، حسن یوسف، حلم ابراهیم و...

و میراث‌دار رحمت محمد صلی الله علیه و آله، عدل علی علیه‌السلام ، زهد فاطمه سلام الله علیها، جود و کرم مجتبی علیه‌السلام، مظلومیت حسین علیه‌السلام و صبر زینب سلام‌الله علیها هستی.

امام خوبی‌ها! اکنون در ماه رجب که ماه بخشش الهی است و ایام البیض آن که روزهای علی و زینب است، از شما که واسطه‌ی رحمت خدا بر مایید، می‌خواهیم به حق آن بانویی که خودتان فرمودید در مصیبتشان به جای اشک خون گریه می‌کنید، برایمان از خدا در دوری از وسوسه‌های دم به دم نفس و گاه به گاه شیاطین جن و انس صبر بخواهید.

آقا! شب و روزمان را در فرار از لجن‌زار گناهانی می‌گذرانیم که محاصره‌مان نموده‌اند. مولا! حفظ ایمانمان سخت‌تر از نگاه داشتن گلوله‌ی آتشین و گداخته شده(1) و قسم به «رجبیون»(2) تنها و تنها امید به آمدنتان، نور روشنی بخش دلهای‌مان است و چراغ راه آینده‌ی ایمانمان. اینکه این سختی‌ها  مقدمه‌ای باشد برای ظهور نورانی شما و مگر جز این است که از علائم ظهور قائم(عج) آزار و شدتی است که بر مؤمنین می‌رسد.(3)

الهی! بحق زینب سلام‌الله‌علیها در ظهور مولایمان مهدی(عج) تعجیل فرما. آمین یا رب العالمین 

 

 

***

امام مهدی(عج) در حدیث معروف لوح

 

متن عربی حدیث لوح:

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ ظَرِیفٍ وَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِی حَمَّادٍ عَنْ بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ أَبِی لِجَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیِّ- إِنَّ لِی إِلَیْکَ حَاجَةً فَمَتَى یَخِفُّ عَلَیْکَ أَنْ أَخْلُوَ بِکَ فَأَسْأَلَکَ عَنْهَا فَقَالَ لَهُ جَابِرٌ أَیَّ الْأَوْقَاتِ أَحْبَبْتَهُ فَخَلَا بِهِ فِی بَعْضِ الْأَیَّامِ فَقَالَ لَهُ یَا جَابِرُ أَخْبِرْنِی عَنِ اللَّوْحِ الَّذِی رَأَیْتَهُ فِی یَدِ أُمِّی فَاطِمَةَ علیها السلام بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلّم وَ مَا أَخْبَرَتْکَ بِهِ أُمِّی أَنَّهُ فِی ذَلِکَ اللَّوْحِ مَکْتُوبٌ فَقَالَ جَابِرٌ أَشْهَدُ بِاللَّهِ أَنِّی دَخَلْتُ عَلَى أُمِّکَ فَاطِمَةَ علیه السلام فِی حَیَاةِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَهَنَّیْتُهَا بِوِلَادَةِ الْحُسَیْنِ وَ رَأَیْتُ فِی یَدَیْهَا لَوْحاً أَخْضَرَ ظَنَنْتُ أَنَّهُ مِنْ زُمُرُّدٍ وَ رَأَیْتُ فِیهِ کِتَاباً أَبْیَضَ شِبْهَ لَوْنِ الشَّمْسِ فَقُلْتُ لَهَا بِأَبِی وَ أُمِّی یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَا هَذَا اللَّوْحُ فَقَالَتْ هَذَا لَوْحٌ أَهْدَاهُ اللَّهُ إِلَى رَسُولِهِ صلی الله علیه و آله فِیهِ اسْمُ أَبِی وَ اسْمُ بَعْلِی وَ اسْمُ ابْنَیَّ وَ اسْمُ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ وُلْدِی وَ أَعْطَانِیهِ أَبِی لِیُبَشِّرَنِی بِذَلِکَ قَالَ جَابِرٌ فَأَعْطَتْنِیهِ أُمُّکَ فَاطِمَةُ علیها السلام فَقَرَأْتُهُ وَ اسْتَنْسَخْتُهُ فَقَالَ لَهُ أَبِی فَهَلْ لَکَ یَا جَابِرُ أَنْ تَعْرِضَهُ عَلَیَّ قَالَ نَعَمْ فَمَشَى مَعَهُ أَبِی إِلَى مَنْزِلِ جَابِرٍ فَأَخْرَجَ صَحِیفَةً مِنْ رَقٍّ فَقَالَ یَا جَابِرُ انْظُرْ فِی کِتَابِکَ لِأَقْرَأَ أَنَا عَلَیْکَ فَنَظَرَ جَابِرٌ فِی نُسْخَةٍ فَقَرَأَهُ أَبِی فَمَا خَالَفَ حَرْفٌ حَرْفاً فَقَالَ جَابِرٌ فَأَشْهَدُ بِاللَّهِ أَنِّی هَکَذَا رَأَیْتُهُ فِی اللَّوْحِ مَکْتُوباً:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* هَذَا کِتَابٌ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ*- لِمُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ وَ نُورِهِ وَ سَفِیرِهِ وَ حِجَابِهِ وَ دَلِیلِهِ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ مِنْ عِنْدِ رَبِّ الْعَالَمِینَ عَظِّمْ یَا مُحَمَّدُ أَسْمَائِی وَ اشْکُرْ نَعْمَائِی وَ لَا تَجْحَدْ آلَائِی إِنِّی أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا قَاصِمُ الْجَبَّارِینَ وَ مُدِیلُ الْمَظْلُومِینَ وَ دَیَّانُ الدِّینِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَمَنْ رَجَا غَیْرَ فَضْلِی أَوْ خَافَ غَیْرَ عَدْلِی عَذَّبْتُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِینَ فَإِیَّایَ فَاعْبُدْ وَ عَلَیَّ فَتَوَکَّلْ إِنِّی لَمْ أَبْعَثْ نَبِیّاً فَأُکْمِلَتْ أَیَّامُهُ وَ انْقَضَتْ مُدَّتُهُ إِلَّا جَعَلْتُ لَهُ وَصِیّاً وَ إِنِّی فَضَّلْتُکَ عَلَى الْأَنْبِیَاءِ وَ فَضَّلْتُ وَصِیَّکَ عَلَى الْأَوْصِیَاءِ وَ أَکْرَمْتُکَ بِشِبْلَیْکَ وَ سِبْطَیْکَ حَسَنٍ وَ حُسَیْنٍ فَجَعَلْتُ حَسَناً مَعْدِنَ عِلْمِی-بَعْدَ انْقِضَاءِ مُدَّةِ أَبِیهِ وَ جَعَلْتُ حُسَیْناً خَازِنَ وَحْیِی وَ أَکْرَمْتُهُ بِالشَّهَادَةِ وَ خَتَمْتُ لَهُ بِالسَّعَادَةِ فَهُوَ أَفْضَلُ مَنِ اسْتُشْهِدَ وَ أَرْفَعُ الشُّهَدَاءِ دَرَجَةً جَعَلْتُ کَلِمَتِیَ التَّامَّةَ مَعَهُ وَ حُجَّتِیَ الْبَالِغَةَ عِنْدَهُ بِعِتْرَتِهِ أُثِیبُ وَ أُعَاقِبُ أَوَّلُهُمْ عَلِیٌّ سَیِّدُ الْعَابِدِینَ وَ زَیْنُ أَوْلِیَائِیَ الْمَاضِینَ وَ ابْنُهُ شِبْهُ جَدِّهِ الْمَحْمُودِ مُحَمَّدٌ الْبَاقِرُ عِلْمِی وَ الْمَعْدِنُ لِحِکْمَتِی سَیَهْلِکُ الْمُرْتَابُونَ فِی جَعْفَرٍ الرَّادُّ عَلَیْهِ کَالرَّادِّ عَلَیَّ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَى جَعْفَرٍ وَ لَأَسُرَّنَّهُ فِی أَشْیَاعِهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ أَوْلِیَائِهِ أُتِیحَتْ بَعْدَهُ مُوسَى فِتْنَةٌ عَمْیَاءُ حِنْدِسٌ- لِأَنَّ خَیْطَ فَرْضِی لَا یَنْقَطِعُ وَ حُجَّتِی لَا تَخْفَى وَ أَنَّ أَوْلِیَائِی یُسْقَوْنَ بِالْکَأْسِ الْأَوْفَى مَنْ جَحَدَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ جَحَدَ نِعْمَتِی وَ مَنْ غَیَّرَ آیَةً مِنْ کِتَابِی فَقَدِ افْتَرَى عَلَیَّ وَیْلٌ لِلْمُفْتَرِینَ الْجَاحِدِینَ عِنْدَ انْقِضَاءِ مُدَّةِ مُوسَى عَبْدِی وَ حَبِیبِی وَ خِیَرَتِی فِی عَلِیٍّ وَلِیِّی وَ نَاصِرِی وَ مَنْ أَضَعُ عَلَیْهِ أَعْبَاءَ النُّبُوَّةِ وَ أَمْتَحِنُهُ بِالاضْطِلَاعِ بِهَا یَقْتُلُهُ عِفْرِیتٌ مُسْتَکْبِرٌ یُدْفَنُ فِی الْمَدِینَةِ الَّتِی بَنَاهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ- إِلَى جَنْبِ شَرِّ خَلْقِی حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأَسُرَّنَّهُ بِمُحَمَّدٍ ابْنِهِ وَ خَلِیفَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ وَ وَارِثِ عِلْمِهِ فَهُوَ مَعْدِنُ عِلْمِی وَ مَوْضِعُ سِرِّی وَ حُجَّتِی عَلَى خَلْقِی لَا یُؤْمِنُ عَبْدٌ بِهِ إِلَّا جَعَلْتُ الْجَنَّةَ مَثْوَاهُ وَ شَفَّعْتُهُ فِی سَبْعِینَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ کُلُّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا النَّارَ وَ أَخْتِمُ بِالسَّعَادَةِ لِابْنِهِ عَلِیٍّ وَلِیِّی وَ نَاصِرِی وَ الشَّاهِدِ فِی خَلْقِی وَ أَمِینِی عَلَى وَحْیِی أُخْرِجُ مِنْهُ الدَّاعِیَ إِلَى سَبِیلِی وَ الْخَازِنَ لِعِلْمِیَ الْحَسَنَ وَ أُکْمِلُ ذَلِکَ بِابْنِهِ م‏ح‏م‏د رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ عَلَیْهِ کَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِیسَى وَ صَبْرُ أَیُّوبَ فَیُذَلُّ أَوْلِیَائِی فِی زَمَانِهِ وَ تُتَهَادَى رُءُوسُهُمْ کَمَا تُتَهَادَى رُءُوسُ التُّرْکِ وَ الدَّیْلَمِ فَیُقْتَلُونَ وَ یُحْرَقُونَ وَ یَکُونُونَ خَائِفِینَ مَرْعُوبِینَ وَجِلِینَ تُصْبَغُ الْأَرْضُ بِدِمَائِهِمْ وَ یَفْشُو الْوَیْلُ وَ الرَّنَّةُ فِی نِسَائِهِمْ أُولَئِکَ أَوْلِیَائِی حَقّاً بِهِمْ أَدْفَعُ کُلَّ فِتْنَةٍ عَمْیَاءَ حِنْدِسٍ وَ بِهِمْ أَکْشِفُ الزَّلَازِلَ وَ أَدْفَعُ الْآصَارَ وَ الْأَغْلَالَ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ.

قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَالِمٍ قَالَ أَبُو بَصِیرٍ لَوْ لَمْ تَسْمَعْ فِی دَهْرِکَ إِلَّا هَذَا الْحَدِیثَ لَکَفَاکَ فَصُنْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِه‏(4)

ترجمه فارسی حدیث لوح:

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: پدرم به جابر بن عبداللَّه انصارى فرمود: من با تو کارى دارم، چه وقت برایت آسان‏تر است که ترا تنها ببینم و از تو سؤال کنم؟ جابر گفت: هر وقت شما بخواهى، پس روزى با او در خلوت نشستند و به او فرمودند: درباره لوحى که آن را در دست مادرم فاطمه علیهاالسلام دختر رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله دیده‏اى و آنچه مادرم به تو فرمود که در آن لوح نوشته بود، به من خبر ده. جابر گفت: خدا را گواه می‌گیرم که من در زمان حیات رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله خدمت مادرت فاطمه علیهاالسلام رفتم و او را به ولادت حسین علیه‌السلام تبریک گفتم، در دستش لوح سبزى دیدم که گمان کردم از زمرد است و مکتوبى سفید در آن دیدم که چون رنگ خورشید (درخشان) بود.

به ایشان عرض کردم: دختر پیغمبر! پدر و مادرم قربانت، این لوح چیست؟ فرمودند: لوحى است که خدا آن را به رسولش صلّى اللَّه علیه و آله اهدا فرموده، اسم پدرم و اسم شوهرم و اسم دو پسرم و اسم اوصیاء از فرزندانم در آن نوشته است و پدرم آن را بعنوان مژدگانى بمن عطا فرموده.

جابر گوید: سپس مادرت فاطمه علیهاالسلام آن را به من داد. من آن را خواندم و رونویسى کردم. پدرم به او گفتند: اى جابر! آن را بر من عرضه میدارى؟ عرض کرد: آرى. آنگاه پدرم همراه جابر به منزل او رفت، جابر ورق صحیفه‏اى بیرون آورد. پدرم فرمودند: اى جابر، تو در نوشته‏ات نگاه کن تا من برایت بخوانم، جابر در نسخه خود نگریست و پدرم قرائت کردند، حتى حرفى با حرفى اختلاف نداشت.

آنگاه جابر گفت: خدا را گواه می‌گیرم که این گونه در آن لوح نوشته دیدم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ این نامه از جانب خداوند عزیز حکیم است براى محمد پیغمبر او، و نور و سفیر و دربان (واسطه میان خالق و مخلوق) و دلیل او، که روح الامین (جبرئیل) از نزد پروردگار جهان بر او نازل شود. اى محمد أسماء مرا (ائمه و اوصیائت را- از مجلسى (ره)-) بزرگ شمار و نعمت‌هاى مرا سپاسگزار و الطاف مرا انکار مدار. همانا منم خدائى که جز من شایان پرستشى نیست، منم شکننده جباران و دولت رساننده به مظلومان و جزا دهنده روز رستاخیز، همانا منم خدائى که جز من شایان پرستشى نیست، هر که جز فضل مرا امیدوار باشد (با اینکه خود را مستحق ثواب من داند) و از غیر عدالت من بترسد، (با اینکه کیفر مرا ستم انگارد) او را عذابى کنم که هیچ یک از جهانیان را نکرده باشم، پس تنها مرا پرستش کن و تنها بر من توکل نما. من هیچ پیغمبرى را مبعوث نساختم که دورانش کامل شود و مدتش تمام گردد، جز اینکه براى او وصى و جانشینى مقرر کردم. و من ترا بر پیغمبران برترى دادم و وصى ترا بر اوصیاء دیگر، و ترا به دو شیر زاده و دو نوه‏ات حسن و حسین گرامى داشتم، و حسن را بعد از سپرى شدن روزگار پدرش کانون علم خود قرار دادم و حسین را خزانه دار وحى خود ساختم و او را بشهادت گرامى داشتم و پایان کارش را به سعادت رسانیدم، او برترین شهداست و مقامش از همه آنها عالی‌تر است. کلمه تامه (معارف و حجج) خود را همراه او و حجت رساى خود (براهین قطعى امامت) را نزد او قرار دادم، به سبب عترت او پاداش و کیفر دهم. نخستین آنها علی، سرور عابدان و زینت اولیاء گذشته من است. و پسر او که مانند جد محمود (پسندیده) خود محمد است، او شکافنده علم من و کانون حکمت من است و جعفر است که شکّ ‏کنندگان در باره او هلاک می شوند، هر که او را نپذیرد (خود او را به امامت نپذیرد یا سخنش را به اطاعت) مرا نپذیرفته، سخن و وعده پابرجاى من است که: مقام جعفر را گرامى‏ دارم و او را نسبت به پیروان و یاران و دوستانش مسرور سازم. پس از او موسى است که (در زمان او) آشوبى سخت و گیج‏کننده فرا گیرد، زیرا رشته وجوب اطاعت من منقطع نگردد و حجت من پنهان نشود و همانا اولیاء من با جامى سرشار سیراب شوند. هر کس یکى از آنها را انکار کند، نعمت مرا انکار کرده و آنکه یک آیه از کتاب مرا تغییر دهد، بر من دروغ بسته است.

پس از گذشتن دوران بنده و دوست و برگزیده‏ام موسى، واى بر دروغ‏بندان و منکرین على (امام هشتم علیه‌السلام) و دوست و یاور من و کسى که بارهاى سنگین نبوت را به دوش او گذارم و به وسیله انجام دادن آنها امتحانش کنم او را مردى پلید و گردنکش (مأمون علیه اللعنة) می‌کشد و در شهرى که (طوس) بنده صالح (ذوالقرنین) آن را ساخته است، نزدیک بدترین مخلوقم (هارون علیه اللعنة) بخاک سپرده مى‏شود، فرمان و وعده من ثابت شده که:

او را به وجود پسرش و جانشین و وارث علمش محمد مسرور سازم، او کانون علم من و محل راز من و حجت من بر خلقم می باشد، هر بنده‏اى به او ایمان آورد، بهشت را جایگاهش سازم و شفاعت او را نسبت به هفتاد تن از خاندانش که همگى سزاوار دوزخ باشند بپذیرم.

و عاقبت کار پسرش على را که دوست و یاور من و گواه در میان مخلوق من و امین وحى من است به سعادت رسانم.

از او بوجود آورم دعوت ‏کننده بسوى راهم و خزانه ‏دار علمم حسن (امام عسکرى علیه السلام( را.

و این رشته را بوجود پسر او «م ح م د» که رحمت براى جهانیان است کامل کنم، او کمال موسى و رونق عیسى و صبر ایوب دارد. در زمان (غیبت) او دوستانم خوار گردند و (ستمگران) سرهاى آنها را براى یک دیگر هدیه فرستند، چنان که سرهاى ترک و دیلم (کفار) را به هدیه فرستند، ایشان را بکشند و بسوزانند و آنها ترسان و بیمناک و هراسان باشند، زمین از خونشان رنگین گردد و ناله و واویلا در میان زنانشان بلند شود، آنها دوستان حقیقى منند. بوسیله آنها هر آشوب سخت و تاریک را بزدایم و از برکت آنها شبهات و مصائب و زنجیرها را بردارم، درودها و رحمت پروردگارشان بر آنها باد، و تنها ایشانند، هدایت‏شدگان.

عبد الرحمن بن سالم گوید: ابو بصیر گفت: اگر در دوران عمرت جز این حدیث نشنیده باشى، ترا کفایت کند، پس آن را از نااهلش پنهان دار.

***

طرح گرافیکی

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 برای دریافت پوستر در ابعاد بزرگ روی تصویر کلیک کنید

***

ویژگی‌های امام مهدی(عج)

صبر

استقامت و صبر هر انسان را باید با بررسى میزان بلاها و مقدار مشکلات وارده بر او، برآورد کرد. صبورترین و بردبارترین انسان هاى تاریخ چند سال در برابر سختى ها دوام آورده و چه اندازه بلاها و غم ها را تحمل کرده‌اند؟

به یقین محنت‌ها و بلاها و مصیبت‌هاى امام زمان علیه‌السلام در طول این همه قرن، هرگز قابل مقایسه با هیچ انسان دیگرى نیست; زیرا نه تنها کثرت بلاها و طول زمان ابتلائات است که صبر و استقامتى والا مى‌طلبد؛ بلکه نوع مسئولیت انسان هم در تعیین میزان استقامت و شکیبایى، تأثیرگذار است و حضرت مهدى(علیه السلام) امام زمان و حجت عالمیان و ولى همه مؤمنان و پدر و سرپرست همه شیعیان است.(5)

شهید چمران در کتاب بینش و نیایش درباره صبر امام عصر(عج) می‌گوید: «او به هیچ‏وجه از غیبت خود لذت نمی‏برد. او آسوده نخوابیده است. او نگران است. او ناراحت است. او خونریزی‏ها و جنایت‏ها و خیانت‏ها و ظلم و ستم‏ها و ناراحتی‏هایی که بر مردم و محرومین ومستضعفین عالم می‏گذرد، او همه را مشاهده می‏کند و رنج می‏برد و شکنجه می‏بیند. او می‏خواهد که هرچه زودتر ظهور کند و ریشه ظلم و فساد را از این عالم براندازد و عدل و داد را به جای آن برقرار کند.»(6)

آیت الله بهجت اعلی الله مقامه می‌فرماید: «حضرت غایب(عج) عجب صبری دارند! با اینکه از تمام آنچه که ما می‌دانیم یا نمی‌دانیم اطّلاع دارد و از همه امور و مشکلات و گرفتاری‌های ما باخبر است... خدا چه صبری داده به حضرت غایب(عج) که هزار سال می‌بیند بر سر مسلمان‌ها چه بلاهایی می‌آید و خود آنها چه بلاهایی بر سر هم می‌آورند و همه را تحمّل می‌کند.»(7)

صبر آن حضرت که جزو ویژگی‌های بدیهی آن بزرگوار است، در نگاه علما و دانشمندان دین آنچنان با انتظار درآمیخته که کمتر به صورت مستقل بدان پرداخته شده است. از همین رو دست نگارنده برای پژوهش در مورد صبر حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف بسته بوده و به ناچار به همین اندک بسنده می‌کند.

وظایف منتظران

در زیارت جامعه یکی از ویژگی‌های امامان معصوم صبر آن بزرگواران  در راه خدا  در مقابل پیش آمدهاى ناگوار بیان شده است. «وَ صَبَرْتُمْ عَلَى مَا أَصَابَکُمْ فِی جَنْبِهِ» در زیارت امین الله هم ما به عنوان شیعیان آن بزرگواران از خداوند متعال درخواست می کنیم که به ما در زمان نزول بلا صبر و شکیبایی عنایت فرماید.

«صابِرَةً عَلى نُزُولِ بَلاَّئِکَ »و در زمان غیبت امام معصوم علیه السلام چه بلایی بالاتر از محرومیت از درک محضر آن بزرگوار

خداوند، بندگان خود را در زمان غیبت ولىّ‌اش، با انواع محنت‌ها و بلاها امتحان مى‌کند تا بد از خوب جدا شود و این سنّت خداوند، در گذشتگان و آیندگان است؛ هم‌چنان‌که خداى تعالى فرموده: أَحَسِبَ اَلنّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ (سوره عنکبوت، 2)؛ آیا مردم چنین مى‌پندارند به صرف این‌که گفتند ایمان آوردیم رها مى‌شوند و هیچ امتحان نمى‌گردند.

صبر کردن در زمان غیبت امام زمان علیه السّلام بر چند گونه است:

1?. صبر بر طول غیبت، به این‌که از شتابزدگانى که به سبب طولانى شدن غیبت دل‌هاى‌شان قساوت مى‌گیرد نباشد، که شتابزدگان در مورد امام علیه السّلام به تردید مى‌افتند.

2?. صبر کردن مؤمن بر آن‌چه از آزار و استهزاء و تکذیب و مانند آن‌ها از مخالفین خود مى‌بیند.[چنانچه امام حسین علیه اسلام می فرمایند: 

«هر مؤمنی که در زمان غایب بودن امام دوازدهم، بر اذیت و تکذیب دشمنان صبر کند؛ به منزله کسی است که با کفار در خدمت رسول‌الله(ص) جهاد کرده باشد.»

3?. صبر بر اقسام بلاها و محنت‌هایى که بر او وارد مى‌شود، که بعضى از آن‌ها در آی? شریفه یاد گردیده که خداى تعالى مى‌فرماید:

وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ اَلْخَوْفِ وَ اَلْجُوعِ وَ...

4?. صبر بر آن‌چه از گرفتارى مؤمنین به دست معاندین و آزار مخالفین نسبت به ایشان مى‌بیند، در صورتى که نتواند آن‌ها را خلاص کند و از ایشان دفاع نماید، که در این حال وظیف? او صبر و دعا کردن است.(8)

شباهت امام مهدی (عج) به حضرت نوح علیه‌السلام و ایوب پیامبر سلام الله علیه

نوح علیه السّلام نهصد و پنجاه سال صبر کرد، چنان‌که خداوند مى‌فرماید: فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاّ خَمْسِینَ عاماً فَأَخَذَهُمُ اَلطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ؛ (سوره عنکبوت، 14)  پس در میان آنان هزار سال منهاى پنجاه سال به سر برد، آن‌گاه طوفان آنان را فروگرفت، درحالى‌که ایشان ستمکار بودند. قائم-عجّل اللّه فرجه الشریف- نیز از اوّل امامتش تاکنون صبر کرده، و نمى‌دانم تا کى صبر خواهد کرد.(9)

ایوب علیه السّلام؛ هفت سال بر بلا صبر کرد -چنان‌که از حضرت ابى عبداللّه صادق علیه السّلام روایت شده-خداوند متعال مى‌فرماید: إِنّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ اَلْعَبْدُ إِنَّهُ أَوّابٌ؛ (سوره ص،44) همانا ما او را صبرکننده یافتیم، خوب بنده‌اى است. بسیار توجه‌کننده به سوى خدا. قائم علیه‌السّلام، از هنگام وفات پدرش تاکنون صبر کرده، و نمى‌دانم تا کى این صبر ادامه خواهد داشت!

ایوب علیه‌السّلام؛ یک یا دو چشمه از زمین برایش جوشید، خداوند متعال مى‌فرماید: اُرْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ؛  (سوره ص،44) پاى خود را محکم بر زمین بزن که این چشم? آبى براى شستشو و نوشیدن است. قائم علیه السّلام نیز، برایش چشمه از زمین جوشیده است، شیخ طوسى به سند خود از ابو سوره روایت کرده این‌که: وى حضرت حجّت علیه السّلام را هنگام مراجعت از کربلا در زیارت عرفه ملاقات ??کرد. ابو سوره مى‌گوید: آن شب راه مى‌رفتیم ناگاه بر قبرهاى مسجد سهله رسیدیم، فرمود: این منزل من است. سپس فرمود: تو نزد ابن الزرارى على بن یحیى برو و بگو آن مالى که چنین و چنان علامت دارد و در... قرار دارد و با... پوشانده شده به تو بدهد.

عرض کردم: تو کیستى؟

فرمود: من محمد بن الحسن هستم، سپس راه رفتیم تا هنگام سحر به نواویس رسیدیم، نشست و با دست زمین را کند، ناگاه آب بیرون آمد، وضو گرفت و سیزده رکعت نماز خواند. پس از آن نزد ابن الزرارى رفتم، در را کوبیدم.

گفت: تو کیستى؟ گفتم: ابو سوره هستم. شنیدم با خود مى‌گفت: مرا با ابو سوره چه‌کار؟ وقتى بیرون آمد جریان را برایش گفتم، با من مصافحه کرد و صورتم را بوسید و دستم را بر صورتش کشید، سپس مرا داخل خانه برد و از پایین پاى تخت، کیسه را بیرون آورد. و ابو سوره حق را شناخت و بعد از این جریان شیعه شد، زیرا او زیدى بود.(10)

ایوب علیه السّلام؛ خداوند-عزّ و جلّ-مردگانى را برایش زنده کرد، خداوند چنین فرموده: وَ آتَیْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ ذِکْرى لِلْعابِدِینَ؛ ( سوره انبیا ،84) و خاندانش را بازآوردیم و همانندشان را با آن‌ها به او دادیم، رحمتى از سوى ما و یادآورى براى عبادت‌کنندگان. قائم علیه السّلام نیز، خداوند مردگانى را برایش زنده مى‌کند.(11)

***

صوت

سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین رفیعی پیرامون امام زمان(عج) از زبان امام رضا علیه السلام

***

تشرفات

رؤیاى صادقه حاج ملا سلطان علی روضه خوان

شیخ جلیل حاج ملا سلطان علی روضه خوان تبریزی که از جمله عباد وزهاد بود، نقل کرد: در عالم رؤیا به حضور حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) مشرف شدم وخدمت ایشان عرض کردم: مولای من، آنچه در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده است که می فرمایید: فلاندبنک صباحا ومساء ولابکین علیک بدل الدموع دما، صحیح است؟ فرمودند: بلی صحیح است.

عرض کردم: آن مصیبتی که در آن بجای اشک خون گریه می‌کنید، کدام است؟ آیا مصیبت حضرت علی‌اکبر است؟ فرمودند: نه، اگر علی اکبر زنده بود، در این مصیبت او هم خون گریه می‌کرد.

گفتم: آیا مصیبت حضرت عباس است؟ فرمود: نه، بلکه اگر حضرت عباس (علیه‌السلام) در حیات بود، او هم در این مصیبت خون گریه می کرد.

عرض کردم: لابد مصیبت حضرت سید الشهداء (علیه السلام) است.

فرمود: نه، حضرت سید الشهداء (علیه السلام) هم اگر در حیات بود، در این مصیبت، خون گریه می کرد.

عرض کردم: پس این کدام مصیبت است که من نمی‌دانم؟ فرمودند: آن مصیبت، مصیبت اسیری حضرت زینب (سلام الله علیها) است.(12)

دانلود سخنان آیت الله سیبویه درباره روضه حضرت زینب سلام الله علیها

***

مرحوم حاج محمد رضا سقازاده، که یکى از وعاظ توانمند بود، نقل مى کند:

روزى به محضر یکى از علماى بزرگ و مجتهد مقدس و مهذب، حاج ملاعلى همدانى مشرف گشتم و از او درباره مرقد حضرت زینب جویا شدم ، او در جوابم فرمود:

روزى مرحوم حضرت آیت الله العظمى آقا ضیاء عراقى (که از محققین و مراجع تقلید بود) فرمودند: شخصى شیعه مذهب از شیعیان قطیف عربستان به قصد زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام عازم ایران مى‌گردد. او در طول راه پول خود را گم مى کند.

حیران و سرگردان مى‌ماند و براى رفع مشکل متوسل به حضرت بقیة الله امام زمان(عج) مى‌گردد. در همان حال سید نورانى را مى‌بیند که به او مبلغى مرحمت کرده و مى‌گوید: این مبلغ تو را به سامره مى رساند. چون به آن شهر رسیدى، پیش وکیل ماحاج میرزا حسن شیرازى مى‌روى و به او مى‌گویى: سید مهدى مى‌گوید آن قدر پول از طرف من به تو بدهد که تو را به مشهد برساند و مشکل مالى‌ات را برطرف سازد. اگر او نشانه خواست، به او بگو: امسال در فصل تابستان، شما با حاج ملاعلى کنى طهرانى، در شام در حرم عمه‌ام مشرف بودید، ازدحام جمعیت باعث شده بود که حرم عمه‌ام کثیف گردد و آشغال ریخته شود. شما عبا از دوش گرفته و با آن حرم را جاروب کردى! و حاج ملاعلى کنى نیز آن آشغال‌ها را بیرون مى‌ریخت... و من در کنار شما بودم! 

شیعه قطیفى مى گوید: چون به سامرا رسیدم و به خدمت مرحوم شیرازى شرفیاب شدم جریان را به عرض او رساندم. بى اختیار در حالى که اشک شوق مى ریخت، دست در گردنم افکند و چشمهایم را بوسید و تبریک گفت و مبالغى را برایم مرحمت کرد. چون به تهران آمدم، خدمت حاج آقاى کنى رسیدم و آن جریان را براى او نیز تعریف نمودم . او تصدیق کرد، ولى بسیار متأثر گشت که اى کاش این نمایندگى و افتخار نصیب او مى شد.(13)

***

 


+ نوشته شـــده در جمعه 93/2/26ساعــت 7:3 صبح تــوسط عباس | نظر